سلیقه پشت پرده، روی پرده سینماهای همدان

به گزارش همدان پرس؛ زيبايی‌‌های شهر را نمی‌توان تنها در داشتن طبيعت يا جاذبه‌های تاريخي و حتی مركز خريدهای لوكس و شيك آن تصور كرد.

آن‌چه مهم‌تر است رفتاری است که مدیران ارشد شهر، تصمیم سازان و تصمیم-گیران با شهروندانش دارند همچنین رفتار متقابلی که شهروندان دربرابر شهر و مدیرانش از خود بروز می دهند رفتاری كه می‌تواند مشوق و پاداشی برای ادامه و تكرار فعاليت‌های فرهنگي باشد و درنهايت هويت شهری را تحت تاثير قرار دهد.

یکی از نمودهای این رفتار در تعداد سینماها، سلیقه انتخاب فیلم ها از سوی مدیران فرهنگی و حضور مردم در سینماها می توان دید.

باعث تعجب و پرسش است كه چرا برخی فيلم‌های درحال اكران سينماهای همدان عمر نمایشی كمتری در پرده‌ نقره ای سينماها دارند و برخي بيشتر اکران می شوند.

آيا مخاطبان خود را پيدا نمی‌كنند؟ آيا ميزان مراجعه‌كننده به آن فيلم كمتر بوده است؟ آيا اين سياست كلی برای اكران يك فيلم خاص توسط نهاد متولی اين‌گونه تصميم گرفته شده است كه زمان اكران آن فيلم محدودتر باشد؟ اين رفتار را از سوی نهاد فرهنگي بايد مورد واكاوی قرارداد يا از سوي مخاطبان فيلم‌های اكران‌شده؟ آیا متولیان فرهنگی سلیقه ای برخورد می کنند؟ چرا سینماهای شهرخالی است آیا  برای سلیقه مخاطب و خواسته هایش نیاز سنجی می شود؟ یا صرفا فروش فیلم است که باعث می شود اکران فیلمی درمدت زمان کم و یا زیادتری بر روی پرده سینما باشد؟! حق انتخاب با متولیان فرهنگی است یا مخاطبانش؟ چرا سینمای هنر و تجربه در همدان جدی گرفته نشده است با وجود آنکه بسیاری از فیلم سازان همدانی در این حوزه فعالند؟ چرا همدان پردیس سینمایی ندارد؟

و بسیاری چراها و پرسش هایی که اگر عمیق تر آن را موشکافی کنیم می توان سرچشمه آن را در ضعف سیاست های کلان فرهنگی متولیان و مدیران ارشد استان دانست برای مثال چرا دراصفهان بیش از ۲۳گروه نمایش هرشب اجرا دارند اما مدیرکل ارشاد به چند نمایش جشنواره ای در همدان افتخار می کند و این توهم شکل می گیرد که تئاتر هنوز هم در این استان زنده است.

البته هریک از این پرسش ها زمان بسیاری برای بررسی و واکاوی نیاز دارد اما آن چه دراين جا مورد بحث است اختصاص دوسالن از دو سينماهای شهر به يك فيلم آن هم به مدت طولانی‌تر و اختصاص يك سالن از يك سينما به مدت زمان خيلي كمتر به سينماگر همدانی است.

پیشتر هم برخی فیلم ها همزمان دردوسالن از سینماهای شهر اکران می شد درحالی که پای برخی فیلم-های پرطرفدار به سالن های همدان نمی رسید اما دراین جا همانطور که اشاره شد منظور شیوه نمایش فیلمی از یک هنرمند همدانی است.

فيلم يك دزدی عاشقانه ساخته‌ اميرشهاب رضويان هنرمند و سينماگر همدانی در سينما فلسطين به مدت خيلي كوتاه اكران می‌شود، و فيلم دیگری همزمان در دو سينمای شهر به مدت طولانی‌تري درحال اكران است.

شايد اگر مسئوليت اجتماعی را در قبال هنرمندان همشهری خود داشته باشيم بهتر می‌بود به رسم مهمان‌نوازی از هنرمند همشهری خود مدت زمان اكران اين فيلم با حمايت و دلگرمی بيشتری مواجه مي شد. این تبعیض در اکرانِ فیلم های در حال اکران در بلند مدت نمی تواند چشم انداز خوبی داشته باشد چه بسا بخشی از اين هويت شهری و فرهنگی كه فرهنگ مشاركت جوی شهروندان است در حمایت ازاین اثر هنری نمایان می شد.

همانطور که می دانیم با حمايت بيشتر از فروش محصولات هنری و فرهنگی رویدادهای فرهنگی جدید شكل می‌گيرد اما ضرورت هایی نیز دارد یکی از از این ضرورت ها رابطه مدیران و شهروندان است اين يك ارتباط دوسويه از سوی نهادهای فرهنگی همچون اداره فرهنگ و ارشاد، بخش های فرهنگی استانداری و یا حتی معاونت فرهنگی احتماعی شهرداری با شهروندان است چرا كه فضای فرهنگی شهر اين اجازه را می‌دهد كه حتی اگر هنرمند يا كنشگر فرهنگی ساكن همدان  هم نباشد با تمايل و علاقه ای که به كار و فعاليت فرهنگی و يا اجتماعی دارد، با اشتياق و انگيزه‌ بيشتر و بهتری اين فعاليت را ادامه بدهد، همچنین نياز به حمايت و ديده‌شدن از سمت ديگران از مولفه‌های رفتاری آدمي محسوب می‌شود.

اينگونه است كه وظيفه و رسالت انسانی ما شهروندان هم شكل واقعی‌تری به خود می‌گيرد چرا كه توانسته‌ايم همگام با هنرمند و اثرش هم صدايی داشته باشيم. این همراهی در راستاي ماندگاری اثر و خلق اثری نو و جاودانه‌تر بسیار مهم است و این در صورتی امکان پذیر است که این چرخه فرهنگی باهم و در راستای هم حرکت کند تا هم از سویی هنرمند رغبت بیشتری به فعالیت های اثرگذار داشته باشد و هم این که احترام به سرمایه اجتماعی او را مشتاق تر کند به ایجاد و خلق اثر هنری و راه مصمم شدنش به پذیرفتن دیگر مسئولیت های اجتماعی که رابطه تنگاتنگی با حفظ هویت فرهنگی و شهری اش دارد را هموار کند.

نکته آخر این که حفظ سرمایه های اجتماعی را باید از یک جامعه کوچک آغاز کرد و در جامعه ای مثل همدان اگر موفق شویم افراد موفق مانند هنرمندان، دانشمندان وکارآفرینان را حفظ کنیم و مهاجرت نکنند در سطح ملی نیز موفق خواهیم شد از فرار مغزها جلوگیری کنیم.


*روزنامه نگار و مردم‌شناس