به گزارش همدان پرس؛ عصر ایران نوشت: این دو موضع گیری را ببینید:
نتانیاهو و جلیلی، ظاهرا در تقابل با یکدیگرند اما آنچه در عمل انجام می دهند، به طرز شگفت انگیزی، همپوشانی دارد.
نتانیاهو به عنوان دشمن خارجی، سال های سال کوشید غرب را متقاعد کند که ایران را ذیل تحریم های شورای امنیت ببرد. این اتفاق در دورانی که جلیلی مسوول مذاکرات ایران و 5+1 بود رخ داد و تقریبا بعد از هر دوره مذاکرات او، قطعنامه و تحریم های جدیدی علیه ایران وضع شد. گو این که جلیلی می رفت تا طرف ها را به این نتیجه برساند که بهترین تصمیم برای آنها، تحریم ایران است. او به حدی در این راه موفق بود که حتی چین و روسیه نیز متقاعد شدند کشوری که مذاکره کننده ارشدش جلیلی باشد، باید هم تحریم شود.
در واقع لابی های پشت پرده نتانیاهو و مذاکرات روی صحنه جلیلی، یک خروجی مشترک داشت و آن تحریم های گسترده سازمان ملل علیه ایران بود و رفتن کشورمان تحت فصل هفتم منشور ملل که ناظر است به تهدید کنندگان امنیت جهانی!
بی تردید نتانیاهو از کارنامه مذاکراتی جلیلی بسیار راضی بود.
این که آیا واقعا در لایه های فوق سری، بین این دو هماهنگی وجود داشت یا خیر، چیزی است که شاید ده‌ها سال بعد هنگامی که برخی اسناد از حالت محرمانه بیرون بیایند مشخص شود، در روزگاری که نه جلیلی زنده است و نه نتانیاهو. اما آنچه مسلم است این که این دو، خواسته یا ناخواسته، در یک مسیر مشترک حرکت کرده اند و همچنان بر ادامه اش، اشتراک نظر دارند و آن تحریم و انزوای ایران است.
به راستی آیا این حد از همرنگی و یگانگی بین دو سیاستمدار، یکی در تهران و دیگری در تل آویو، اتفاقی است؟!
