آقای نماینده سلام!

به گزارش همدان پرس؛ طرح دوفوریتی 6 میلیون نفر علی رغم اقبال خوبی كه از سوی نمایندگان مجلس داشته - تاكنون حدود 180 امضاء جمع شده- اما از سوی عده معدودی هم مورد نقد قرار گرفته است. اگرچه نقد كارشناسی طرح حمایت از شش میلیون نیازمند از كارافتاده مفید و نتیجه بخش است اما روز گذشته یكی از نمایندگان مجلس با این استدلال كه این طرح پوپولیستی و برای رای آوری در ایام انتخابات طرح شده از آن انتقاد كرد انتقادی كه اصل طرح را مورد نقد قرار نداده بلكه با برچسب های كلی مانند طرح سیاسی، طرح توزیع پول بین مردم و طرح پوپولیستی مورد حمله قرار گرفته است.   

حتما مطابق فرمایش رهبری معظم انقلاب در دیدار اخیر با نمایندگان باید از رفتار و گفتاری كه برای تاثیرگذاری در انتخابات مجلس ابراز می شود پرهیز كرد اما نكته اینجاست كه آیا حمایت از هر طرحی كه نفع عمومی دارد یا منافع اقشار آسیب پذیر را در نظر می گیرد با این استدلال كه می تواند با هدف انتخاباتی و سیاسی طرح شده باشد باید از دستور كار خارج شود؟ یا آنكه این امر به نیت و انگیزه طراحان چنین طرح هایی برمی گردد و آنها هستند كه باید بین خود و خدا قضاوت كنند كه با چه هدفی برای تامین منافع اقشار آسیب پذیر پیشقدم شده اند.

بنابراین صرف حمایت از طرحی كه ذینفعان آن عموم مردم یا طیف وسیعی از مردم هستند ناپسند نیست و باید اصل آن طرح مورد بررسی كارشناسانه قرار بگیرد و اگر اطلاق اوصافی مانند طرح سیاسی و پوپولیستی و توزیع صرف پول واقعا صحت داشته باشد باید به آن نقد وارد كرد نه آنكه صرفا بدلیل شبهه وجود انگیزه رای آوری آن را رد كرد.

اما آیا این طرح صرفا توزیع پول بین مردم از سنخ توزیع پول (یارانه) در سال 89 است؟   

كلیدی ترین نكته در این طرح آن است كه این طرح برای حمایت از عموم اقشار نیازمند طراحی نشده است. قرار نیست معضل اقتصاد این كشور را از طریق توزیع پول حل كنیم. طراحان هم می دانند كه افزایش نقدینگی در دست عموم مردم چه تبعاتی به بار می آورد. آنها هم می دانند كه باید از اشتغال و تولید حمایت كرد باید چرخ اقتصاد به گل نشسته این سرزمین را چرخاند تا نیازمندی بسیاری از نیازمندان خودبخود در مسیر شكوفایی اقتصاد برطرف شود اما این نكته درباره نیازمندانی كه مستعد اشتغال و ایفای نقش در اقتصاد هستند صادق است نه كسانی كه تا پایان عمر هرگز امكان درآمدزایی ندارند و از كارافتاده مطلق هستند. این قشر مستضعف دستش از زمین و آسمان كوتاه است و اگر اقتصاد ایران شكوفاترین اقتصاد جهان شود و نرخ بیكاری به صفر هم برسد رابطه او با اقتصاد قطع است. در بسیاری از كشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نیز این افراد تحت پوشش یارانه مستقیم قرار می گیرند. اینكه منابع این طرح از كجا باید تامین شود وظیفه نمایندگان منتخب ملت است كه نسبت به هزینه های دیگر از حوزه هدفمندی یارانه ها و ... اولویت سنجی كند و محل منابع را مشخص كند تا جمهوری اسلامی بعد از گذشته 35 سال از انقلابی كه به نام مستضعفان شكل گرفت اكنون به بهانه اصل 75 تكلیف خود را در حمایت از این قشر بینوا و مسكین به فراموشی نسپارد شاید آن نیازمند از كارافتاده بالای 60 سال سن نداند اما من و شما كه خوب می دانیم اصول سوم، بیست و نهم و چهل و سوم همین قانون اساسی با چه صراحتی دولت را به تامین نیازهای اولیه این قشر مكلف كرده است. ای كاش نمایندگان محترم با همان حرارتی كه از رعایت اصل 75 دفاع می كردند از سال اول نمایندگی برای اجرای این اصول معطل مانده قانون اساسی هم فكری میكردند و ای كاش حتی بخاطر رای آوری هم كه شده زمینه اجرای این آرمان انقلاب اسلامی را فراهم می كردند.

آقای نماینده در حال حاضر در كشور ما برای سرپرست خانوار از كارافتاده ای كه نیازمند باشد درصورتی كه تحت حمایت نهادهای حمایتی مانند كمیته امداد و بهزیستی باشد ماهیانه با یارانه جمعا مبلغ 98هزار و 500 تومان پرداخت می شود. آقای نماینده لطفا یك بار دیگر رقم را بخوانید بله درست خواندید ماهیانه زیر صدهزارتومان! جنابعالی با این مبلغ كجای این سرزمین می توانید یك ماه حیات داشته باشید؟ چه كسی می تواند با این مبلغ مسكن و خوراك و پوشاك و امكانات اولیه زندگی در حدی كه فقط زنده بماند را تامین كند؟ آقای نماینده قبل از تراكم نقدینگی و نگرانی از رای آوری طراحان طرح، لطفا به فكر زنده ماندن این افراد باشید.