توسعه پایدار شهری

به گزارش همدان پرس؛ روند رو به رشد و فراینده شهرسازی و همچنین تبدیل سکونت گاههای روستایی به شهری طی دهه های اخیر چنان از سرعت بالایی برخوردار بوده که بعضا ساکنین این نواحی و حتی مسئولین محلی را نیز مسحور این فرایند ساخته است؛ به طوریکه بدون توجه به سایر ابعاد این روند پیروزمندانه نظاره گر رشد کالبدی این شهرها شده اند.

غافل از اینکه شهرسازی و توسعه شهری مانند تمام علوم دیگر یک فرایند نظام مند بوده و لازم است تحت برنامه ریزی و نظارت متخصصین مربوطه و با درنظر گرفتن تمام فاکتورهای لازم و به صورت موزون توسعه یابد.

بی شک در این میان تعامل بین فضای کالبدی شهر با اکوسیستم طبیعی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، که اهتمام لازم به این مقوله از سوی طراحان شهری می تواند منجر به توسعه پایدار شهری شود.

متاسفانه به هنگام طراحی شهری درقالب طرحهای جامع، هم ازسوی طراحان وهم مسؤلین، بخصوص مسؤلین محلی بی مهری قابل توجهی به این مقوله می شود و دقت وتامل ازنگاه کلی به این طرحها موید این مطلب می باشد.

تلاش طراحان، شهرداران و بعضا اعضا شوراهای شهر در راستای تغییر کاربری زمین های کلاس 1 و 2 کشاورزی، قطع درختان به منظور گسترش شهر و ایجاد معابر، ازبین رفتن خانه باغهای قدیمی درشهرهای کهن و... همه وهمه گویای این حقیقت تلخ است که این نوع نگرش، از شهرها جز کالبدی سرد و بی روح و به ظاهر جذاب چیزی برجای نگذاشته است.

جذابیتی که دیر یا زود رنگ خواهد باخت و زمانی شهروندان و مسؤلین متوجه این نقیصه وعدم توازن خواهند شد که شاید خیلی دیرشده باشد.


-------------------------------
علیرضا زارعی خوشروش
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری