چالش ذهن بیننده، نمود بارز فیلم "آخرین ماهی"

به گزارش همدان پرس؛ نمایش و تحلیل فیلم کوتاه پویانمایی «آخرین ماهی» با حضور عوامل و جمعی از فیلمسازان، فعالان و علاقمندان همزمان با روز ملی سینما برگزار شد.

محمود صائمین کارگردان «آخرین ماهی» در این نشست گفت: در ساخت این فیلم سعی شد تا به زبان تصویری و بطور غیرمستقیم وابستگی حیات بشر به حفظ محیط زیست به شکلی نمایان سازد که مخاطب برداشت شخصی خود را داشته باشد چون هنرهای مفهومی ذهن بیننده را به چالش کشیده و او را وادار به تفکر کند.

وی ادامه داد: داستان از جایی شروع می شود که ماهیگیری به قصد گرفتن ماهی سوار بر قایق بر امواج دریاچه‌ای شناور بوده و زمان بسیار زیادی را صرف کرده اما به ماهی دست نیافته است؛ در رویا و کابوس می‌بیند ماهی های فراوانی صید می کند، اما این تنها یک رویا نیست بلکه واقعیتی است که تماشاگر را هم همراه با کاراکتر فیلم در این تجربه بین مجاز و واقعیت، کابوس وار غوطه ور می سازد. این ترفند به عمد در دل فیلم‌نامه نهفته تا تماشاگر حس بلاتکلیفی، طغیان و ناپایداری را که طبیعت دچار آن شده را نیز حس کند.

صائمین افزود: در بخشی از فیلم، ماهیگیر گذری به گذشته‌ی باستانی و نشانه های کهن‌الگویی دارد، در سرزمینی پای می نهد که سنگ‌نوشته ها و نقوش سنگی، ماهی را به عنوان نماد زندگی نشان می دهد.

وی ادامه داد: تکنیکِ استفاده شده در اثر به صورت دوبعدی و در عین حال ترکیبی از چند روش است چنانچه کاراکتر زنده یعنی بازیگر در اتاق پرده آبی نقش خود را در یک فضای مجازی ایفا کرده و بوسیله طراحی و نقاشی های سورئال در یک فضای خیالی قرار گرفته است.

وی تاکید کرد: تعامل کارگردان و فیلمنامه نویس نیز به شکلی بود که ساعت ها در مورد کار صحبت می کردند که البته در برخی از موارد اختلاف نظری بود اما تعامل صورت گرفته در جهت پرمحتوا کردن مضمون و داستان بود.

صائمین افزود: در این پروژه نه تنها تصویر برآمده از فیلم-نامه  توانسته تأثیر خودش را بر محتوا و جذب نظر تماشاگر داشته باشد، بلکه جلوه های صوتی و استفاده موجز از موسیقی نقشی اساسی را ایفا کرده است. بخشی از افکت ها و جلوه های صوتی توسط گروه ساخته و صدابرداری شد و هرکدام بر روی فیلم به تناسب قرار گرفت چنانچه در فضاسازی بسیار موثر واقع شد.

او گفت: فیلم «آخرین ماهی» سعی دارد با ارائه‌ی محتوایی درخور تأمل و گرافیکی قابل توجه و خاص با  نگاهی فراواقعی مساله‌ی با اهمیتی را به شکل واقعیت در حال نابودی محیط زیست پیرامون مان بیان کند.

داود عبدالملکی، نویسنده‌ی فیلمنامه و مشاور کارگردان «آخرین ماهی» نیز گفت: تاکید ما بیش تر بر حفظ داستان و روایت فراواقعی فیلمنامه بود و هدف کارگردان خلق صحنه‌های زیبا و متناسب با پرداخت جزئیات در تصویر بود که در نهایت آنچه اهمیت داشت دنبال کردن روندی خلاقه در عین حفظ نکات با اهمیت فیلمنامه بود.

وی با اشاره‌ی کوتاهی به تاریخ سینمای ایران وضعیت سینمای ایران را از بعد سینمای تجاری کم و بیش به همان وضعیت سابق و در بُعد هنر افول کرده قلمداد نمود و افزود: در چارچوب فیلم کوتاه و فعالیت فیلمسازان نسل جوان، نیازمند به خویشتن محوری و پرهیز از تقلید و ساده انگاری سینما هستیم.

عبدالملکی گفت: با کمی تسلط به فن می توان فیلم ساخت اما اینکه یک فیلم تا چه حد از بیان سینمایی برخوردار است جای بحث دارد. در حال حاضر فیلمسازان نسل جدید به انواع دلایل و ضرورت های حرفه‌ی خود، خواه ناخواه بیش تر به آثار سینمایی و موفقیت دیگران نظر دارند تا اینکه دغدغه‌ی شناخت سینما و دستیابی به بینش شخصی در فیلمسازی داشته باشند.

وی درباره‌ی پویانمایی «آخرین ماهی» نیز گفت: این اثر 6 دقیقه ای به کارگردانی محمود صائمین و با مضمون زیست محیطی است. فیلم فضا و بیانی سورئالیستی و استعاری دارد، مبتنی بر فرمی خلاقه می باشد و در آن از بیان صریح مضمون خودداری شده است.